Van hotel naar een tijdelijk chalet en van het chalet naar een tijdelijk vakantiehuisje. De conflicten verharden en namen toe waardoor ook de emoties over en weer steeds heftiger werden. Dit dreef een wig tussen ons als ex partners maar vooral tussen ons als ouders. De inzet van de kinderen werd een regelmaat, ik belandde in een vechtscheiding. De achterstand die je als vader hebt is ongelooflijk oneerlijk en tart je hele netwerk tot het uiterste!
Met steun van mijn netwerk ben ik in staat geweest om mijn eigen pad te bewandelen dat door diverse trajecten is vormgegeven:
Mediation, jeugdzorg, ouderbemiddeling, valse aangiftes, rechtsgang, raad voor de kinderbescherming enz...Waar stopt dit?
In slechts 8% van de gevallen is een vader in staat om het aanhoudende onrecht te kunnen doorbreken, ik ben een van die vaders en dat besef ik mij heel erg goed. Als vader ben ik echt gaan staan voor het belang van ''onze'' kinderen, gedreven tegen het aanhoudende onrecht richting alle betrokkenen. Door mijn ''eigen intuïtie" te blijven volgen staan wij op het punt waar wij vandaag de dag staan. Ik kan de kinderen buiten de aanhoudende strijd houden en omgang met beide ouders faciliteren.
Volgens de betrokken instanties zit ik in een van de heftigste vechtscheidingen die zij hebben gezien en ben ik een ervaringsdeskundige geworden. Dit is uiteraard nooit mijn ambitie geweest, maar wellicht kan ik met mijn ervaring andere machteloze vaders een steuntje in de rug geven op de momenten dat zij dat nodig hebben. Dit steuntje kan ik uiteraard ook zijn voor ouders, stiefouders, grootouders, familie en vrienden die zich zorgen maken om de betrokkenen in een vechtscheiding.
Dit is dan ook de drijfveer achter het initiatief: Vader voor vaders